بخش هایی از یادداشت مهدی صادقی (مدیر نشر رسم) با عنوان "از مسیر پوستر تا مقصد آرم" | بر کتاب: "در سایه سرو"(سرونگاره های سنگ آرامگاه های مردم اصفهان)، پژوهشگر و عکاس: مهدی تمیزی، نشر رسم، تهران، ۱۳۹۲

دانستن مسیر پدیدآوری سرونگاره های این پژوهش، به چند دسته بندی گوناگون مربوط و مشروط می شود. نخست نباید فراموش کرد که این سرونگاره ها بخشی از یک ارتباط است، نیز بخشی از هنر. یعنی در همین ابتدا جنبه دوگانه کارکردی این آثار محسوس است. دسته بندی نخست همین کارکرد آن است: یکی کارکرد ارتباطی و دیگری کارکرد هنر و زیباشناسی.

این سرونگاره ها بر سنگ مزار دوستان، آشنایان و همشهریان همین سنگ تراش نقش شده و بایستی در مراجعه های مکرر، نام و نشان مرحوم را نمایان کند برای رهگذران. از این جهت سنگ آرامگاه یک وسیله ارتباطی و به نوعی رسانه است. رسانه ای که فقط یک گزاره را اطلاع رسانی می کند: چندی در باره یک نفر؛ کیست؟ کی آمد و کی رفت؟

... بخش پایانی این نوشتار، تشکر از پژوهشگر محترم است که چند سالی را با این پژوهش سرکرده است. در جامعه کنونی ما که "پیتزا" و "پوشاک" دغدغه اصلی اش شده (!)، پژوهش یعنی سُرخوردن با سَر در سراشیبی سقوط و عقب ماندن از "مُد"های مردمان. برای او و برای خوانندگانی که شاید پژوهشگران آتی این مسیر باشند، آرزوی روزهای بهتر دارم.

مهدی صادقی (مدیر نشر رسم) | شهریور ۱۳۹۲

توجه: آنچه آمده است، تنها بخش هایی از یادداشت مهدی صادقی (مدیر نشر رسم) بر کتاب "در سایه سرو" است.